Hürriyet Gazetesi’nde yayınlanan ” Bu Sabah Mutlaka İzlenilmesi Gereken 10 Oyun” başlıklı ve dört yazarın katıldığı değerlendirme tiyatro dünyasında tartışma yarattı.
Bahar Çuhadar, Ragıp Ertuğrul, Asu Maru, Leman Yılmaz’ın değerlendirmeleri sonucu seçilen oyunlar tartışma yarattı.
Hürriyet Gazetesi’nde yayınlanan ” Bu Sabah Mutlaka İzlenilmesi Gereken 10 Oyun” başlıklı ve dört yazarın katıldığı değerlendirme tiyatro dünyasında tartışma yarattı. Bahar Çuhadar, Ragıp Ertuğrul, Asu Maru, Leman Yılmaz’ın değerlendirmeleri sonucu oyunlar; 1. Martı-(Pürtelaş Tiyatro), 2. Çirkin- DasDas, 3. III. Richart (Altıdan Sonra), 4. İhanet (Ankara Devlet Tiyatrosu),5. Akşam Yemeği (Semaver Kumpanya), 6.Kürk Mantolu Madonna (To Be House Of Production), 7.Puslu Kıtalar Atlası (İstanbul Devlet Tiyatrosu), 8.Arzu Tramvayı (Prodüktör: Nisan Ceren Göknel), 9.Woyzeck (Oyun Atölyesi), 10.Oyunun Oyunu (Eskişehir Şehir Tiyatrosu) oyunları seçildi. Bu seçimin yöntem, Ölçüt ve sonuçları tiyatro dünyasında tartışma yarattı.
Nedim Saban’ın Değerlendirmesi:
Çok komik ya. Hürriyet Gazetesi’nde Bahar Çuhadar, yanına Asu Maro’yu da almış mutlak izlenilmesi gereken oyunları seçtirmiş .Oyunlar daha başlamadan hem de!Listedekilere itirazım yok ama sanatı listeleme fikri berbat. ( İki tane de şehirdışı koymuş ki, tüm Türkiye’yi kucaklasın 
Doğmamış çocuğa don biçmek ! İşin ironik yanı Hürriyet’in tiyatro yazarının tiyatroya gidecek vakit bulamadığını hem de Hürriyet Gazetesi’nin bir toplantısında şahsıma söylemiş olması. ..Tiyatroya gitmiyorsanız izlenmesi gereken oyunları kağıt üzerinde seçersiniz tabi. Keşke Eleştirmenler Birliği ve Tiyatro Festivali gibi iki saygın kurumun temsilcisi bu algı operasyonuna alet olmasaydı. Merak ettiğimiz oyunlar diyebilirlerdi. Ama o zaman da seyirci onların hangi tiyatroya gidip gitmediğini merak ederdi. Bu da sadece kendi mahallelerinde gazeteci olanların işine gelmezdi. Hürriyet ve Milliyet gibi iki köklü gazete böyle sorumsuzluğu hak etmiyor. 300 oyunun çıkacağı bir sezonda çıkmayan oyunlara puan vermek…Birden ona kadar hem de. Hem ötekileştirilen 290 oyuna ayıp, hem seçtiklerine. Bence en büyük ayıbı birinci seçtiklerine etmişler. Tiyatrokare’nin bu listede olmasını beklediğim sanılmasın. Daha yapmadığım bir işle anılmak istemem.Ama 28 yıllık bir tiyatro, tiyatroya gitmeyen tiyatro yazarının geçen hafta yaptığı ajandada bir minnoş cümle hak etmeliydi belki. Bu nasıl bir gazetecilik anlayışıdır anlayan beri gelsin.
Ragıp Ertuğrul
“Ulusal basında sanata yeterince yer verilmemesi, sözün doğrusu aslında yeterince bile değil hiç yer verilmemesi; tüm sanatçıların, sanat kurumlarının ve sanat severlerin kabul ettiği bir gerçek.
Sanata en azından sırtını dönmeyerek küçük de olsa sütunlarını seyrek de olsa ayıran mecralarda, tiyatro üzerine bir eleştiri, bir tanıtım, bir değerlendirme, bir ajanda hazırlanması büyük nimet olarak görülmeli ne yazık ki.
Bu yolla ‘celebrity-ünlü’ olmayan, gişe garantili işler peşinde koşmayan, devletten destek almayan, bağımsız kalarak sanat yapmaya devam eden tiyatrocuları, tiyatro kumpanyalarını ve yaptıkları işleri duyurmak; kültür muhabirinin, editörün, gazetecinin, eleştirmenin sorumluluğu bana kalırsa.
Hâl böyleyken, hiçbir menfaat, şöhret, maddî kazanç vb. kazancı olmamakla birlikte bu sorumluluğunu yerine getirmeye çalışan gazeteci ve eleştirmeni adaletsizlikle, kötü niyetle, işbilmezlikle, bir suça alet olmakla itham etmenin mantıklı bir izâhı olmalı.
Nasıl ki bir eleştirmen olarak benim bir oyun veya performans üzerine kurama dayalı bir eleştiri yazısı yazmak yerine tiyatro kurumuna “Neden repertuvarına bu oyunu aldın” “Sen nasıl oyununda bu oyuncuyu oynatırsın?” demek gibi bir görüş bildirmem abes kaçarsa, bir tiyatrocunun da bir eleştirmene “Neden sezonda merakla beklediğin oyunlar arasında benim tiyatrom yok”, “Neden sezonda sahnelenecek 300 oyundan biri olarak beni izlemedin?” demesi de o derece abes olur.
Dilerim sanatçılar abesle iştigal etmek yerine akıllarını ve kalemlerini sanatlarını icra etmek için kullanmayı tercih ederler. Klavyeşörler de ahbap çavuş ilişkisini bırakıp şapkalarını önlerine koyarak, bilip bilmeden ahkâm kesmeye kalkmazlar.
Nedim Saban’ın bu yazıya cevabı:
Nedim Saban Sevgili Ragıp Ertuğrul bugün Cumhuriyet söyleşisini okursan ben zaten kendimi o listeye layık bulmuyorum. Bunun asıl nedeni oyunun nasıl çıkacağını öngörememem. Bu konuda sadece ekibime güveniyorum. Kaldı ki o listedeki oyunları çok merak ediyorum. Serdar Biliş’e ve Tilbe’ye hayranlığımı her fırsatta ifade ettim ama çıkmayan oyunun birinci seçilmesiyle onlara da haksızlık edilmiş, Ama eleştirmenlik bir meslekse ve özellikle bir gazete adına yapılıyorsa eleştirmen sadece üç beş tiyatroya gitme hakkına sahip değil. Sanırım öngörü olarak beğenip beğenmeme yetisine sahip olanları koruyorsun. Ona falcılık denir, akademik eleştirmenlik değil. Bu konuyu dostluğumuzu zedelemeden bir kahvede konuşalım. Hürriyet ve Milliyet’in tiyatro yazarları namıyla tekelcilik yapanlar da fala baksınlar.
Yaşar İlksavaş:
Bir gazetede gördüm:”Bu sezon muhakkak izlemeniz gereken on oyun”. Ama bu seçkiyi yapan eleştirmenler bu oyunları daha görmemişler. Böyle bir şey nasıl olabilir?! Diğer tiyatrolara ne büyük bir haksızlık. Bana çok ama çok yanlış geldi. Bu “parlak” fikir kimin aklına gelmiş
