Turgenyev’in “Babalar ve Oğullar” Oyunu Sahneleniyor!
İvan Sergeyeviç Turgenyev’in yazdığı “Babalar ve Oğullar” romanını Nesrin Kazankaya çevirip, uyarladı ve yönetti. Oyunun dramaturgisini Şafak Eruyar, dekor ve kostümünü Cemre Bulak, video tasarımını İklim Üskent, ışığını Önder Ay yaptı. Ekim ayında prömiyer yapacak olan oyunda görev alan sanatçılar: Murat Göksu, Barış Yalçınsoy, Barış Çakmak, Bahar Karaoğlu, Mustafa Sevim, Burçin Özkaya, Beyza Baş, Ahmet Taşdemir
Arkadiy, okul arkadaşı Bazarov ile birlikte yaz tatili için baba evine döner. Baba, evin genç hizmetçisiyle birliktedir, üstelik ondan bir de çocuğu olmuştur. Nihilist düşünceyi benimseyen gençler, liberal görüşe sahip baba ve amcayla çatışırlar. Değişen Rusya’nın genç dinamikleri olan oğullar, var olan düzeni reddedip, toplumu, bilimi, gelenekleri sorgularlar; sanata ve aşka inanmazlar. Tek amaçları düzeni yıkıp, dünyayı yeniden oluşturmaktır. Arkadiy hedefini var olan koşullardan geliştirmeye çalışırken, Bazarov çevresiyle radikal bir çatışmaya girer. Aşkı reddetmelerine rağmen, her ikisi de tutkulu ilişkilerin pençesine düşerler. Çatışmalar, durgun taşra yaşamında, gizli aşklar, kıskançlıklar, inkar edilen özlemler içinde kaybolup gidecek; tüm karakterlere hiç düşünmedikleri bir son getirecektir.
Oyun, baba ve oğul karakterleri üzerinden dile gelen toplumdaki kuşak çatışmasıyla, Rusya’da yeni bir dönemin başlamakta olduğu haberini vermektedir. 19. yy Rusya’sında yükselen liberal ve nihilist akımlar arasındaki kültürel hizipçilik konu edilir. Her iki akım da batı kökenli sosyal arayış içindedir. Düzen karşıtı nihilist gençler bir bakıma ilk Bolşevikleri temsil ederler.
Günümüz dünyasına keskin göndermeleri olan bu çatışmalar ülkemiz
gündeminde de yoğun bir biçimde yer almakta. İdealizmin pragmatizmle, uzlaşmacılıkla harmanlandığı bir düzende insanlığı nasıl bir gelecek bekliyor?
Yeni bir gelecek için değişimden yana olanlarla, eskiyi savunan tutucular arasındaki çatışma nasıl bir evrim geçirecek? Kutsal aile kavramını, gelenekleri, insan ilişkilerini eleştirel ele almak cesareti, nasıl bir bedel ödetir?
Oyun, zamansız bir düzlemde, dramatik yapının video görselleriyle bütünleştiği bir yorumla sahnelenmekte. Bir platoya dönüştürülen sahnede seyirci de oyunun bir parçası olarak yerini alacak.